Karate, karate en nog eens karate...

In het weekend was het zo ver, de Japanse kampioenschappen Kyokushin karate. Kyokushin is een stijl waarbij gevochten wordt zonder bescherming (behalve een tok natuurlijk), en ook zonder handschoenen. Er mag echter niet naar het hoofd gestoten worden. Trappen mag overal.

Zaterdagochtend moesten we vroeg op om om 8 uur bij de sportarena aanwezig te zijn en in de rij te staan om naar binnen te mogen.

Dejongen naast Ken is Ottie, een Zwitser die afgelopen week is komen aanwaaien om op Ken`s dojo te trainen.

Het toernooi dit weekend was de finale, waar de 100 karateka`s (en de 25 vrouwen) die zich door het hele land geplaatst hadden moesten vechten voor de eerste plaats. Het is open, dus alle gewichtsklassen bij elkaar.　Daarnaast plaatsen de beste 8 zich voor een plaats in het wereldkampioenschap in Rusland, volgend jaar.
Het was een super groot en professioneel opgezet toernooi, dat ook overal in Japan op de televisie wordt uitgezonden. Het is dus ook heel goed dat zowel de Shihan (hoofdleraar) als de Shihandai (de person in charge als de shihan er niet is) van Ken`s school zich geplaatst hadden voor deze competitie. Shihan, Sakamoto Shinji, was zelfs een van de favorieten, op de poster rechtsonder staat hij op de foto linksonder.

Zaterdag was een erg lange dag, er was een podium waar constant gevochten werd. Ken was druk met het assisteren en coachen etc van zijn Shihan en Shihandai, dus uiteindelijk had ik er wel genoeg van...ik ben gewend op een toenooi ook zelf mee te doen, te assiteren of te jureren ofzo. Maar ja...

Gelukkig kwamen beiden door de eerste drie rondes van de eerste dag en gingen door naar de finales op zondag.

Zondag moesten de 16 finalisten eerst plankjes doorslaan om de doorslag te geven als er na drie rondes nog geen winnaar was.

Dit bleek wel nodig, het was moeilijk de scheidsrechters te overtuigen, dus er was vaak gelijkstand. Shihandai verloor zijn partij, dus lag er helaas uit. Shihan won en zat dus bij de laatste 8. In de kwartfinale kwam hij echter een kyokushin coryfee tegen, waar je video`s van kon kopen in de lobby. Hoewel hij in de eerste ronde overtuigde, kreeg hij maar de helft van de scheidsen mee, en in de verlenging gingen ze voor Suzuki, zijn tegenstander.

Maar hij kreeg nog wel een mooie grote beker, en belangrijker, een ticket voor Rusland.

Wat ik wel heel cool vond was de variatie van mensen die meededen, van jong tot oud (18-45), licht tot zwaar (65-105 kilo). En dat vele deelnemers, vanaf de kwartfinales alle, allang eigen scholen hebben en gerespecteerde leraren zijn, maar toch zelf ook blijven trainen en meedoen met competities.

Nou heb ik eigenlijk wel genoeg karate gezien voor een jaar, maar over twee weken mag ik weer. Maar dan is het de beurt aan mijn schatje. Ken heeft voor het eerst in lange tijd weer een wedstrijd, dus dat wordt ook weer zeer spannend.