maandag 20 februari 2012

winter

Terwijl het de laatste tijd in Nederland ook erg koud is geweest, was het hier ook behoorlijk guur. Er heerste griep, wat een hoop van mijn mama-vriendinnen thuis heeft gehouden. Ook onze familie heeft eraan moeten geloven. Rana is voor het eerst ziek geweest en ook ik had voor het eerst sinds jaren koorts. Rana had gelukkig maar 1 dag echt koorts maar is wel ruim een week flink van de leg geweest. Rana is begonnen met haar eerste sport! Sinds deze maand doen we aan babyzwemmen.




De eerste keer (proefles) was ze nog niet erg enthousiast en greep ze voortdurend overal vast. Maar gelukkig heb ik haar toch ingeschreven, want afgelopen week (de 3e keer) was ze al echt aan het zwemmen. Lekker met haar beentjes trappelen en actief meedoen met het spel met ballen etc. Ze moeten nu al leren onderwater te zwemmen, iets waar ik vroeger een hekel aan had. Hopelijk went ze er nu gewoon aan zodat het later geen proleem is. Ze heeft nu al onderwater door een hoepel heengezwommen!




Ook ik ben begonnen met een nieuwe uitdaging. Vorige week heb ik twee proeflessen gehad met docenten Japans. Vanaf deze week heb ik 1 keer per week 2 uur priveles bij mij thuis. Hopelijk helpt dat mijn Japans weer een niveau hoger te brengen.




Op Valentijnsdag zijn Rana en ik naar Libio geweest. Dat staat voor Little Bilinguals Osaka en daar wordt o.a. baby gebarentaal (gebaseerd op ASL) les gegeven. De 14de was daar een valentijns evenement en hebben we een aantal gebaren geleerd. Rana heeft samen met mij ook haar eerste knutseltje gemaakt. Een valentijnskaart voor papa!

Dit is het gebaar voor `I love you` en is gemaakt door Rana`s hand om te trekken.


Op de terugweg bleek Rana erg dorstig en ben ik toch maar een cafeetje binnen gegaan om haar te drinken te geven. Er bleken twee erg aardige, behulpzame meisjes te werken en er waren verder geen klanten. Die meisjes bleken Chinees te zijn die hier aan de universiteit studeerden. Nadat ik Rana gevoed had heb ik dus nog met die meisjes in het Chinees kunnen kletsen. Het was erg leuk al moesten mijn hersens wel hard werken, hoor. Die dag heb ik dus in 5 talen gecommuniceerd; Nederlands, Engels (de docente van Libio is Australische), Japans, Chinees en een heel klein beetje, maar toch, gebarentaal.

Verder gaat met Rana alles goed. Ze kan nu goed los zitten.
En ook het eten gaat prima.
Betrapt terwijl we samen een snackje eten op de bank...




Verder genoeg activiteiten om ons bezig te houden en ik ben ook weer wat meer aan het werk. Al met al weinig tijd voor het schrijven van mijn blog, maar ik blijf mijn best doen jullie op de hoogte te houden!