woensdag 18 maart 2009

Wederom wedstrijd, school en werk

Ok, ok het wordt misschien een beetje voorspelbaar, maar dit weekend was er weer een wedstrijd. Dit keer deden Ken en ik niet mee, maar Ken was wel scheidsrechter. De wedstrijd was in Kyoto en op wel een wat andere lokatie dan de gemiddelde sporthal in Nederland. Het werd gehouden in de Budohal van het Heian heiligdom. `Het Heian heiligdom dateert van 1895 en werd gebouwd om de economie van Kyoto een impuls te geven, omdat deze was ingezakt nadat Tokyo in 1868 de hoofdstad was geworden. Dit heiligdom met zijn vermiljoenrode pilaren en groene tegels herinnert aan de Chinese Tangdynastie` (Capitool reisgids)

Het is wel gaaf om een wedstrijd in een grote toeristische attractie te hebben!




Na de wedstrijd hebben we dan ook nog een beetje sight seeing gedaan.

Wat betreft school, het is nog steeds erg rustig. Aan de ene kant prima omdat ik voor de prijs van groepslessen vaak priveles heb. Maar aan de andere kant maken klasgenoten het wel een stuk gezelliger en levendiger. Toen ik officieel maar in mijn eentje in de klas zat kwam het hoofd van de school speciaal langs om te zeggen dat de klas eigenlijk opgeheven moest worden maar `omdat ik altijd zo mijn best doe en aanwezig ben` wordt de klas voor mij open gehouden. Gelukkig kwamen er van de week weer wat mensen langs, dus ben ik niet meer helemaal alleen.
Vorige week heeft Mun-san, mijn klasgenoot die nu beginner-level 2 nog weer een keer overdoet wat foto`s gemaakt.

De oudere man is Li-san, een Chinees die al meer dan 30 jaar in Japan woont. Hij komt alleen op dinsdag. Wel leuk om zo af en toe Chinees mee te babbelen. De vrouw helemaal rechts is Yasumatsu sensei, mijn favoriete juf. De andere vrouw is Kim-san, een Koreaanse.



De vrouw in het midden is Mun-san. Haar dochtertje van 6 geef ik Engelse les. Het meisje rechts is Janet, een Engelse, die net op de school is gekomen en nu samen met Mun-san beginner 2 doet.

Met werk gaat ook alles prima. Vanaf april zal ik helemaal met alles begonnen zijn. Nu heb ik voor de Engelse les op zaterdagmiddag nog training. En het leuke is dat ik die training dus heb met landgenoot Davey! Twee weken geleden hadden we een feestje van werk en hebben we een erg leuke avond gehad.

Nu is het uitkijken naar het bloeien van de sakura begonnen. Het schijnt dit jaar extra vroeg te gebeuren, dus ik kan me alvast op Hanami gaan voorbereiden.

donderdag 12 maart 2009

Nederland `wonder`land

Ik zag deze week een interessant programma op de Japanse televisie. Het onderwerp was Nederland en had als titel zoiets als het `wonder`land Nederland. Het bevestigde een beetje mijn idee dat de Japanse maatschappij een paar decennia `achterloopt` in bepaalde opzichten op de Nederlandse (ik zeg niet of dat goed of slecht is...). Ik dacht daar eerst over in het kader van het concept `huwelijk`. Bij Ken en mij loopt alles wat anders vanwege ons internationale huwelijk, maar bij gewone huwelijken verloopt alles een stuk ouderwetser dan in NL. In oktober zal het zusje van Ken trouwen en daarbij gaat alles op de traditionele manier. De eerste keer dat haar verloofde op bezoek kwam bij de ouders van Ken was de keer dat hij om haar hand kwam vragen. Niet zoals in Nederland waarbij het normaal is dat de vriend in ieder geval op verjaardagen enzo aanwezig is. Daarnaast zal ze bij haar ouders blijven wonen tot het daadwerkelijke trouwen en dan zal ze als vanzelfsprekend stoppen met werken. Ik weet dat dat in de tijd van mijn oma ook nog zo was in Nederland, maar mijn generatie denkt daar toch zeer anders over. Ook qua huishouden heeft de feministische revolutie hier nog niet plaatsgevonden. Wanneer ik mijn docenten vertel dat mijn man en ik samen het huishouden doen, staan ze versteld (terwijl ze zelf ook moeten werken en bezig zijn met een opleiding, de kinderen verzorgen etc).
Maar daar ging het programma niet over. Daar ging het over de arbeidssituatie. De huidige economische crisis in Japan werd vergeleken met de crisis in 1980 in Nederland. Op dat moment moest er een keuze gemaakt worden tussen massa ontslagen of mensen part-time te laten werken. Daardoor is het tegenwoordig normaal in Nederland om part-time te werken. Het loon verschilt ook niet van een full-time loon. In Japan kun je wel part-time werken maar alleen voor banen met een veel lager loon. En full-time banen zijn hier dus echt full-time (vergeet het maar dat je om 6 uur aan de avondmaaltijd zit). In het programma werd ook de sociale zekerheid geroemd. En er werd benadrukt dat Nederlanders vrije tijd belangrijker vinden dan geld verdienen. Al met al werd Nederland dus een wonderland gevonden (een statistiek vertelde ons ook nog dat Nederlandse kinderen de gelukkigste ter wereld zijn).

Al schrijvende kom ik tot een conclusie: De huidige economische crisis zou wel eens een breekpunt kunnen zijn voor de Japanse maatschappij. Misschien nemen ze NL als voorbeeld en worden er goede part-time banen gecreerd, of worden full-time banen, gewone full-time banen (9 tot 5). Dit zou niet alleen een grote invloed hebben op de arbeidsmarkt en de vrije tijd voor Japanners, het kan ook voor vrouwen een grote impact hebben. Als manlief niet 6 dagen per week 10 uur per dag moet werken doet ie misschien ook `s de afwas. En wanneer er met twee part-time banen genoeg verdiend kan worden kan de zorg voor de kinderen ook gedeeld worden.

Zo kunnen we van de huidige crisis die tot nog toe alleen maar vervelende gevolgen heeft, misschien toch iets positiefs maken. Misschien?