maandag 28 maart 2011

Afstuderen


Het schooljaar in Japan loopt van april tot maart, dus we zijn nu aan het einde van het jaar aangekomen. De meeste kinderen in mijn klas (8 van de 11), gaan door naar de volgende klas. De anderen gaan naar een Japanse kleuterschool. Ook zijn vier van de kinderen in James` klas dit jaar zes geworden, wat betekent dat ze naar de basisschool gaan. Dus wij hadden zondag een uitgebreide `afstudeer` ceremonie. We hadden een lied ingestudeerd, de oudere kinderen speelden pianica en mijn kids bellen en castanetten en er waren speeches van iedereen (incl de kinderen). Voor mij ook een echte afsluiter, want ik ga komend jaar niet door met het werk. Ik zal vanaf nu alleen op zaterdag werken. Beetje vroeg voor zwangerschapsverlof, maar goed. Het is wel leuk dat ik toch in dienst kan blijven, want dat betekent dat ik (betaald) naar evenementen kan komen, zoals de picknick in het Banpaku park etc. Zondag heb ik een mooi plakboek gekregen met berichtjes en tekeningen van alle kinderen en een mooi foto overzicht van het hele jaar. Ik was natuurlijk weer te druk om tijdens het gebeuren foto`s te maken, maar heb achteraf nog wat kunnen schieten.

dinsdag 15 maart 2011

Aardbeving etc

Het was groot nieuws over de hele wereld, dus ik hoef niemand te vertellen dat Japan afgelopen vrijdag is getroffen door een enorme aardbeving, gevolgd door een tsunami, waarop weer een aantal kerncentrales in moeilijkheden zijn geraakt. Bij het zien van dat nieuws hebben veel mensen aan mij gedacht en met mij (of mijn familie) contact opgenomen om te informeren of alles goed met ons gaat. Bedankt iedereen voor jullie zorgen en sterkte wensen!
Veel mensen zijn ook benieuwd naar hoe ik de ramp hier ervaar en of ik er zelf invloed van ondervindt. Vandaar dat ik zal beschrijven wat er hier sinds vrijdag gebeurd is.

Vrijdag was ik zoals gewoonlijk aan het werk en om een uur of 3 voelde mijn manager iets. Ze dacht een aardbeving, maar wij hadden niets gevoeld. Toch even op internet gecheckt en het bleek een beving van schaal 2 geweest te zijn bij ons en 7 in het ergst getroffen gebied. Nou heb ik daar verder niet echt bij stil gestaan, aardbevingen zijn hier aan de orde van de dag. Zeven is natuurlijk wel zwaar, maar afgelopen woensdag was er ook 1 geweest en die had niet veel schade opgeleverd. Dus gewoon lesgegeven en daarna terug naar huis. Mijn Poolse collega Betty had een telefoontje van haar broer gemist, dat baarde wel zorgen, want die belde nooit. Toen ik thuiskwam kreeg ik ook een sms van mijn ouders en die zaten ook op Skype. Toen maar snel de tv aangezet en kreeg een eerste indruk van wat voor schade er aangericht was.
Ik kon snel via Facebook etc iedereen geruststellen dat met mij niets aan de hand was en ben verder het nieuws gaan volgen.
Het bleek dat mijn schoonvader net die dag in Tokyo was op zakenreis. Gelukkig had hij na de beving mijn schoonmoeder kunnen bellen om te zeggen dat hij ok was. Daarna zijn de telefoonlijnen uitgevallen. Ook al het vervoer was gestopt, dus de kans was groot dat hij vast zat in Tokyo. Om een uur of 11 `s avonds wist hij via een noodsysteem ons te bereiken om te zeggen dat hij in een Shinkansen zat. Die reden gelukkig weer (mondjesmaat en langzaam) en om 2 uur `s nachts was hij weer thuis. Hij vertelde dat de beving heftig was en lang, wel 3 minuten.

In de loop van de tijd begon steeds meer door te dringen hoe groot de ramp daadwerkelijk was.
Het hele weekend is op alle zenders niets anders te zien geweest dan beelden van de ramp en aansluitend nieuws, geen reclames, geen comedians...

Ik had gedacht dat de beving voor ons verder geen invloed zou hebben, maar ik zou het wel eens mis kunnen hebben gehad. Het (al dan niet) gevaar van de kerncentrales blijft constant spelen. Andere buitenlanders waar ik via mailing lists contact mee heb zijn aan het overwegen het land te verlaten ivm de dreiging. En aangezien ik zwanger ben maak ik me er ook wel zorgen over.
Waar mensen in Oost Japan nu ook mee kampen is stroomtekort. Vier kerncentrales staan stil, dus er wordt niet genoeg stroom geproduceerd. Daarom hebben ze in het Oosten nu `rolling blackouts`, blokken van steeds 3 uur waarin een gebied geen stroom heeft. Oost en West Japan zitten op een ander netwerk, dus wij hebben geen blackouts. Maar dat stroomtekort beinvloed natuurlijk ook de productie en industrie.
Er is ook een run op bepaalde artikelen in de supermarkt, bv wc papier en batterijen. Men is bang voor ook een grote beving hier en men stuurt artikelen naar de getroffen gebieden, waar een voedseltekort is.
De yen is al goedkoper geworden en men is bang voor een economische recessie.

Nou ja, al met al een wat onzekere situatie hier.

Om te eindigen op een vrolijke noot: gisteren hadden we weer een controle met echo in het ziekenhuis en de kleine lag lekker naar ons te zwaaien! Alles is in orde en op schema, dus dat is goed nieuws. Jongetje of meisje wilde hij/zij echter nog steeds niet prijsgeven, dus we moeten toch echt twee namen gaan verzinnen.