maandag 10 mei 2010

De bruiloft

Een verslag van een perfecte dag!
Op 30 april was de grote dag eindelijk aangebroken. Vanaf het hotel gingen we naar onze trouwlokatie. Daar bleek mijn schoonfamilie al aanwezig te zijn.

Ken en ik gingen meteen naar onze kleedkamer om te gaan omkleden en haar en make-up te laten doen.


Terwijl wij omgekleed werden, kwam ook mijn familie aan. Toen was het tijd voor de eerste echte foto`s.






Ondertussen kwamen de gasten per riksja de oprijlaan opgereden.


Daar kwamen ze bij de poort aan, die ook in de stijl van onze bruiloft omgetoverd was.

Toen alle gasten binnen waren en er een familie foto gemaakt was (die heb ik helaas niet digitaal), was het tijd om met de ceremonie te beginnen. Eerst had ik een prive moment met mijn ouders in de theekamer.

Daarna aan de arm van mijn vader naar buiten waar Ken me op kwam halen.

Om de beurt lazen we een eed die we in het Japans en Nederlands geschreven hadden.

Waarop die door ons en onze getuigen, Maaike en Aya, ondertekend werd. Daarna wisselden we ringen uit. Ok, die droegen we al sinds ons wettelijke huwelijk, maar ja, toch leuk om dat officieel te doen...
Na de ringen deden we een ceremonie met water.


Nadat alle handelingen gedaan waren gingen we naar binnen door de zaal waar alle gasten zaten. Die ontvingen ons daar met een origami kraanvogel regen.

Buiten was er tijd voor foto`s.

Daarna ging iedereen naar de eetzaal, waar wij weer een binnenkomst hadden. Hier lezen we een speech voor. Dit keer Ken in het Nederlands en ik in het Japans.

Shihan heeft de toast gedaan.

Nadat we allebei aan de arm van onze moeder de zaal uitgeleid waren en we ons omgekleed hadden, was het tijd voor onze tweede binnenkomst.
We staken op alle tafels een kaars aan.

Het snijden van de taart.


Wat moet je anders dan als iedereen `ki su, ki su!` roept?

Onze ouders hadden samen een presentatie over ons voorbereid.




De twee jongste gasten van de bruiloft samen. Mijn neefje Boris en Sumire, het dochtertje van shihan.



Tijd om onze ouders te bedanken.
Nog een laatse speech en buiging en het feest was afgelopen.



Natuurlijk heb ik niet alles kunnen opschrijven en zijn er nog zoveel leuke foto`s, maar dit geeft wel een beeld van de dag. (meer foto`s op facebook)

dinsdag 4 mei 2010

Arashiyama

Op woensdag gingen we met z`n allen (behalve Ken) naar Arashiyama, een mooi deel van Kyoto.
Het was weer mooi weer en erg bijzonder om met de hele familie op pad te zijn.
















De volgende dag was Ken ook eindelijk vrij en nadat we nog de nodige dingen geregeld hadden, gingen we er weer op uit.


Na de lunch ontmoetten we ook Annelies en haar vriend Jeroen.

Samen zijn we naar de Nanzen tempel en de Murian in tuin geweest.




Ik kon iedereen ook mooi de weg naar onze trouwlokatie laten zien.
Nadat we ook nog naar de Heian jingu waren geweest had iedereen wel genoeg sight geseeden hebben we met z`n allen wat gegeten. Die nacht bleven Ken en ik ook in het Hearton hotel logeren, zodat we de volgende ochtend niet zo heel vroeg op hoefden om naar onze eigen bruiloft te gaan.

Eindelijk zover!

Na anderhalf jaar wachten was het eindelijk zover, mijn bruiloft kwam eraan. Op maandagochtend kwamen mijn ouders uit Nederland en mijn tante uit Australie aan op Kansai International airport.


Vanaf het vliegveld zijn we met de bus naar Kyoto gegaan. Nadat we de bagage in het hotel hadden gedropt zijn we op pad gegaan. Gelukkig was iedereen niet te moe na de lange reis en besloten we ook na de lunch gewoon de eerste dag ook te gebruiken om te sightseeen. We zijn naar de Kiyomizu tempel gelopen.



Het was gelukkig lekker weer en Jeanette probeerdedan ook maar een matcha-ijsje, die lekker bleek te zijn.


Na het avondeten ging ik weer terug naar huis en de rest naar het hotel. Ik moest nog een laatste dagje werken.

Daarna weer op pad naar Kyoto om eindelijk Bart, Maaike en Boris te ontmoeten, die die dag daar aankwamen. Het was natuurlijk erg leuk om mijn neefje weer te zien! Hij is alweer een stuk groter dan in Augustus en kan nu lopen en een beetje praten. Een erg schattig jongetje en dat vonden de Japanners ook, dus aan aandacht geen gebrek.



De volgende dag zijn we met z`n allen naar Arashiyama gegaan, meer daarover in mijn volgende post!