Oud en nieuw

Met de reis naar Nederland was het programma voor deze wintervakantie nog lang niet afgelopen. We waren precies op tijd om oud en nieuw hier te vieren (compromis met Ken, die wilde zijn dames natuurlijk niet alle feestdagen missen). Toch vind ik oud en nieuw hier wel erg saai, hoor. De hele avond stond een verschrikkelijk programma aan (duurde zes uur...) en hing de ene helft (Aya, Tomo en Ken) voor de tv en stond de andere helft in de keuken. Ik had ook nog steeds erg last van mijn verkoudheid, dus dat maakte het er niet beter op. Om 12 uur wel afgeteld en een glaasje champagne gedronken.

Daarna maar snel naar bed, maar toen besloot Rana wakker te worden en is niet meer gaan slapen tot 6 uur. Blijkbaar kwam de jetlag met vertraging of lag het aan weer een andere slaapomgeving. Gelukkig was Ken er ook bij en heeft ze dit niet gedaan toen we met z`n tweetjes in Nederland waren! De volgende ochtend dus enigszins brak aan het nieuwjaarsontbijt.

Twee januari stond alweer de volgende trip op het programma. Eerst naar Ken`s oma in Ena een uurtje of 3/4 rijden (zonder file). Het was al een tijd geleden dat we haar voor het laatst gezien haddden. Na ons bezoek in augustus 2010 heeft ze last gekregen van haar hart en is haar gezondheid erg achteruit gegaan. Nu woont ze in een verzorgingshuis en gaat het weer stukken beter! Ze heeft erg naar de komst van Rana uitgekeken, dus het was fijn eindelijk bij haar op bezoek te kunnen. Rana heeft lekker in de auto geslapen om meteen bij aankomst oma een big smile te geven,

Dat zat dus meteen alweer goed! Na een paar uurtjes gebabbeld te hebben was het weer tijd om door te gaan en oma haar rust te gunnen. Die avond logeerden we in een hotel in de buurt. Natsuko bleek ook bij haar familie te zijn, dus die heef de trein genomen en heeft ons in Toki ontmoet.

Samen hebben we heel toepasselijk in een Taiwanees restaurant gegeten.

Na weer een onrustige nacht vertrokken we richting Okazaki, waar de opa, oma, oom, tante en neefje en nichtje wonen. Zoals ik al eerder beschreven heb op dit blog zijn opa en oom monnik en hebben ze een tempel. Baby`s worden gebruikelijk al in de eerste maand langs de tempel gebracht voor een ceremonie, maar wij zagen de reis in snikheet augustus niet echt zitten. Dus naast haar overgrootouders te ontmoeten stond er ook een ceremonie op het programma. Wederom maakte Rana een goede eerste indruk door meteen bij binnenkomst naar iedereen blij te lachen.

Eerst kregen we allemaal mirin te drinken.

Nou ja, bij Rana was het natuurlijk weer alleen `doen alsof`.

Daarna naar de aangrenzende tempel, waar het zoals je kan zien een beetje koud was.

Oom deed de ceremonie, bijgestaan op de achtergrond door neefje, die de volgende in lijn is.

Rana vond het allemaal wel best.

Daarna samen lunch gegeten en natuurlijk de onvermijdelijke foto gemaakt.
Toen weer terug in auto om weer richting Osaka te vertrekken. We hadden veel geluk en hebben helemaal geen file gehad! Hiermee was het drukke wintervakantie programma afgelopen en tijd om een beetje uit te rusten.