Voor wie denkt dat ik me hier in Japan een beetje zit te vervelen: mis!
De afgelopen tijd is het juist super druk. In het bijzonder ben ik bezig geweest met twee grote uitdagingen. 1 daarvan heb ik nu net achter de rug; de Japanese Language Proficiency Test (JLPT) niveau 2. In december heb ik het laagste niveau, 4, met een mooie score gehaald. Dit jaar werd voor het eerst de test 2x per jaar gehouden, maar dan alleen niveau 1 en 2. Ik heb mezelf dus voor de uitdaging gesteld niveau 2 te halen (in ieder geval mee te doen). Het was voor mij een goede stok achter de deur om lekker door te leren. De 1000 kanji waren niet het grootste probleem, de woordenschat van 6000 woorden wat meer. Dat leer je niet zo eventjes.
Gisteren was de grote examendag. Gelukkig was de testsite dit keer wat dichterbij en deden er daar ook bekenden mee. Het was niet geheel hopeloos, ik wist er toch nog wel wat van te maken, maar ik ben bang dat ik de drempel niet zal halen. Vooral het leesgedeelte vond ik erg moeilijk en had ik echt veel te weinig tijd voor. Gelukkig is er in december dus weer een kans en dan ga ik er echt voor! De uitslag van deze test komt in september, dus ik hou mijn vingers nog gekruist.
De tweede uitdaging zal over twee weken op zijn hoogtepunt komen: ik zal meedoen aan de Osakafu daikai. Dit is een competitie waar eigenlijk alleen mensen mee mochten doen die dit jaar al bepaalde wedstrijden gewonnen hadden. Bij uitzondering mochten ook mensen met speciale toestemming van shihan ook meedoen. Op het moment van inschrijven had ik dit niet door en vroeg ik aan Ken of ik mee kon doen met deze wedstrijd, waarop hij zei; dat moet je aan shihan vragen. Dus ik aan shihan gevraagd en toestemming gekregen. Dus de afgelopen weken train ik in de speciale competitie groep, en ik kan je vertellen, dat is hard werken...
Zeker als je bedenkt dat het steeds zo`n 30 graden is en super vochtig. Ik heb steeds een half uur na de training nog steeds een rood hoofd! (als enige want die Japanners krijgen alleen een rood hoofd als ze alcohol drinken).
Ik ben blij dat ik nu nog twee weken alleen op de competitie kan concentreren en zal natuurlijk hard mijn best gaan doen om wat te winnen...
Als de competitie voorbij komt het volgende agenda punt echt goed in beeld: 2 weekjes naar Nederland! Ik kijk er al heel erg naar uit!
86 kinderen en stuk of wat volwassenen... Dat vergt nogal wat logistiek. Ik kwam zelf vanwege werk pas om een uurtje of 7 `s avonds aan, te laat voor training, maar precies op tijd voor de BBQ.
Zondag was er tijd om in de zee te zwemmen, erg lekker. 