competitie

Vandaag was het weer `s tijd voor een competitie... Dit keer was het de beurt aan de kinderen van de dojo, clubkampioenschap zeg maar. Er deden 150 kinderen mee, allemaal basisschoolleerlingen van 6 tot 12 jaar. Voor Ken was het vandaag de eerste keer als hoekscheidsrechter. Dat was weer een goede ervaring.

In een andere zaal in het gebouw werd sumo gedaan, dat was ook wel heel leuk om te zien. Maar met al die grote bijna blote sumo worstelaars durfde ik niet zo goed een foto te maken.

Hoog bezoek

Ondanks zijn drukke schema in Nederland blijkt de goedheiligman toch tijd te hebben om ook de kinderen in Japan kadootjes te brengen. Hier moesten Ken en ik natuurlijk getuige van zijn en zodoende vertrokken we zondagochtend richting de haven van Kobe. Hier zou hij met zijn stoomboot aankomen. Het gerucht ging dat er misschien een probleem was met de boot en dat hij misschien niet zou kunnen komen, maar gelukkig...

Daar komt een boot aan, zou het de boot van sinterklaas zijn?

Ja hoor, het is `m!

Met de Nederlandse Vereniging van West-Japan hebben we sinterklaas gevierd. De `familie Bruinsma` is inmiddels lid geworden, dus voortaan zullen we wel vaker naar activiteiten gaan. Kan Ken zijn Nederlands oefenen en ik heb ook een aantal vrouwen ontmoet die ook getrouwd zijn met een Japanse man. Verder lekker Nederlandse sinterklaasdingen gegeten.

Ook had sinterklaas kadootjes voor ons meegebracht. Samen met het nodige speculaas etc dat over was hebben we daar `s avonds bij Ken`s ouders weer van gesnoept. Mijn schoonouders hebben weer belangrijke Nederlandse vocabulaire bijgeleerd: speculaas en pepernoten. En dat terwijl ze nog niet helemaal bekomen waren van het `hieperdepiep hoera` wat we op mijn schoonmoeders verjaardag afgelopen week zongen.

Mino

Zondag is de dag dat we allebei vrij zijn, dus altijd de perfecte gelegenheid om wat leuks te gaan doen. We hadden al een tijdje geleden bedacht dat het leuk zou zijn om naar Mino te gaan. Mino is in het noorden van Osaka en is ongeveer 15 km van ons huis. Het is een berg met een waterval. Het is een goede plek om de herfstkleuren te bewonderen. Ons enthousiasme werd wel wat getemperd door weerberichten die precies op zondag zware regen voorspelde. Maar we hadden besloten zowiezo te gaan. Dat bleek een goede beslissing want het heeft helemaal niet geregend (de zon scheen zelfs zo af en toe) en door de slechte weerberichten waren er weinig andere mensen. De herfstkleuren zijn wel al begonnen maar nog niet helemaal volledig zeg maar.

We zijn met de auto naar het Mino station gereden en vanaf daar hebben we gewandeld. Een wandeling van ongeveer 6 km.




Bij de waterval hebben we gegeten.

Op de terugweg zijn we ook nog naar een insecten museum geweest met een mooie vlindertuin. Dus Maaike, een goede plek om samen heen te gaan!

Ibaraki

Ten eerste: Iedereen bedankt voor de felicitaties en complimentjes! Ik vind het erg leuk om van allerlei mensen wat te horen. Het is voor mij natuurlijk ook wat onwerkelijk, in een nieuw land, een nieuwe situatie, school, huis, familie... Dan is het leuk om vanuit Nederland (en allerlei andere landen ook trouwens) wat te horen.

Hier gaat alles goed. We zijn druk bezig ons huis in te richten en als we alles op orde hebben zal ik proberen een filmpje van ons huis op deze blog up te loaden. Ons appartement bevalt me trouwens prima. Het is lekker dicht bij het station, ruim, rustig, de supermarkt is ook vlakbij, we hebben onze eigen parkeerplaats, echt prima.

Nu alle grote evenementen even voorbij zijn wordt het moeilijker om een onderwerp voor mijn blog te bedenken, niet omdat er niets te schrijven is, maar juist omdat er TEVEEL dingen zijn die leuk zijn om over te schrijven. Dus ik weet niet waar ik moet beginnen.

O ja, ik heb een paar weken geleden een paar foto`s gemaakt in de buurt, die kan ik er nu wel even op zetten. De herfst hier is trouwens heerlijk, ik durf nu bijna al te zeggen: mijn favoriete seizoen. Het is bijna altijd helder, veel zon, temperatuur ergens in de twintig graden. Eigenlijk beter dan de Nederlandse zomer (welke zomer?). Het wordt nu wel snel kouder, geloof ik. Maar daar krijgen we dan weer de mooie herfstkleuren voor terug. Dus binnenkort weer nieuwe foto`s.. Maar nu eerst de omgeving van mijn huis.

Ook al wonen we in de stad, vlakbij ons huis zijn ook rijstvelden te vinden. De rijst is inmiddels geoogst.

Wat me ook opvalt in Japan, is dat je overal mensen ziet sporten. Ik weet niet of het hier gewoon meer opvalt of dat er echt meer wordt gesport. Maar op mijn wandelingetje op een doordeweekse ochtend zie ik binnen 500 meter van mijn huis al een paar tennisbanen vol, een honkbalveld met croquet(?) spelende ouderen, een enorm sportveld met sportende jongeren en altijd wel wat jongeren aan het honkballen.

In het Wakasono park wemelt het overdag van de kindertjes.En ook fanatiek wandelende ouderen trouwens.
De rozen zijn nu wat meer uitgekomen, zoals ook te zien was op de ring-foto`s.

Dit is onze flat van de buitenkant. Dit is trouwens een oude foto die Ken me stuurde toen hij net dit appartement had gevonden.

Getrouwd!

Groot nieuws: Ken en ik zijn gisteren officieel getrouwd!

In Japan is het formele gedeelte van trouwen heel wat saaier dan in Nederland, je moet gewoon aan de balie een formulier inleveren (en in ons geval nog wat andere papieren van de ambassade enzo). Gelukkig hebben we toen mijn ouders er waren al een feest gehad, en voor iedereen die nu teleurgesteld is dat ze er niet bij zijn geweest: Het echte bruiloftsfeest komt nog en wel in april/mei 2010.

Maar nu een kleine selectie van de foto`s van het feest op 12 oktober:

Gisteren (6-11-2008) zijn we dus eerst naar het stadhuis gegaan om het formele deel te doen. Daarna zijn we naar een park vlakbij ons huis gegaan en hebben elkaar de trouwringen omgedaan:

Daarna hebben we in een udon restaurant, ook vlakbij ons huis maar heel populair, gegeten.

Daarna zijn we naar de Ikea gegaan en hebben we dingen voor ons huis gekocht, o.a een grote kast.

`s Avonds zijn we naar het Nederlandse restaurant `Oude kaas` gegaan. Daar hebben we heel romantisch een diner van erwtensoep, bitterballen, kaassouffle, patat speciaal en pannenkoeken gegeten. Het was zeker een interessante combinatie...



Natuurlijk is het wel een beetje moeilijk om zo`n belangrijke dag in je leven zo ver van je familie en vrienden te beleven, maar we hebben er een leuke, mooie dag van gemaakt. En we hebben ook nog de echte bruiloft in het verschiet.

Resultaat

Eerste plaats!

(mannen hoogste klasse, open gewicht)

Alle winnaars

de winnaars van onze dojo

en misschien een volgende keer....?

Kookles

Deze week ben ik ook begonnen met Japanse kookles van mijn schoonmoeder.

Op het menu stond kip teriyaki en pompoensoep. Het was goed gelukt, en de familie vond het lekker. Btw voor de feministen onder de lezers: Ken was er ook bij met een nog schattigere schort voor, maar hij maakte de foto.

Training

Deze week ben ik begonnen met trainen op de karate school van Ken. Ik heb wel een beetje getwijfeld of ik dat wel of niet zou doen, maar we hebben samen besloten dat het wel het beste is. Er werd al naar mijn komst uitgekeken door verschillende mensen, waaronder shihan en de moeder van shihan. Maandag ging ik voor het eerst en het was erg leuk. Vooral omdat we gewoon veel padwerk deden en er niet veel op details werd gelet. En natuurlijk kan ik wel een rechts links en rondtrap doen. Meteen 2 en een half uur getraind, dus de volgende dag had ik wel flink spierpijn. Ik ging die avond dus niet mee met Ken naar training. Toen Ken terugkwam had hij een verrassing voor me: een tas vol met karateuniform, band, scheenbeschermers, kniebeschermers en handschoenen. Dit heb ik KADO gekregen van Shihan! Dus ik voel me echt wel welkom daar.
Deze week heb ik ook donderdag en vrijdag getraind. Morgen heeft Ken competitie, dus daar ga ik natuurlijk ook heen.