Feestje

Zondagavond had ik een feestje van mijn school. Deze school heeft niet alleen een afdeling voor internationale studenten die Japans willen leren, maar ook een lerarenopleiding voor Japanners die Japans les willen geven. Het feestje was daar in die school en bleek ter ere van het afstuderen van een aantal studenten te zijn. Gelukkig waren Ken en ik samen gegaan, want al mijn klasgenoten hadden het laten afweten. Ik was eigenlijk de enige buitenlander. Maar het was wel gezellig, ik heb goed Japans kunnen oefenen en ik heb ook met twee meisjes Engels gesproken. Ken heeft ook meteen weer vrienden gemaakt:

O ja, het hoogtepunt van de avond was natuurlijk dat ik de bingo won, en een geweldige Hello Kitty spaarpot kado kreeg...

Kyoto (2)

Vrijdag was Ken`s verjaardag, bedankt voor de felicitaties die we hebben ontvangen! Zelf hebben we het niet erg uitgebreid gevierd, Ken moest overdag werken en `s avonds trainen...

Mijn ouders kwamen die dag terug van hun rondreis door het westen van Japan. Ken bracht ons naar zijn ouders` huis en ging zelf daarna door om te trainen. Wij hebben daar, ook met Aya, de foto`s op de huge flatscreen tv gekeken (succes mensen, meer dan 1000 foto`s..., haha). Wederom is mijn familie me sneller af met het rondreizen in het land waar ik woon (in Taiwan waren het Maaike en Bart). Ze zijn ook op allerlei plekken geweest waar ook de ouders van Ken niet geweest zijn.

Zaterdag had iedereen vrij en hadden de ouders van Ken een lunch georganiseerd in een restaurant in een tradioneel Kyoto huis in Gion, de geishawijk. We gingen er met de trein heen.

In het restaurant zaten we in een privekamer aan een bar met uitzicht op de koks die aan de andere kant van de bar onze gerechten klaarmaakte.
Hier genoten we van een 9(!) gangen diner. Een selectie om een indruk te geven (en om de mensen die het met Genroku in A`dam moeten doen te pesten):

En natuurlijk het toetje:

Mijn ouders dronken Japanse alcohol bij het eten, gelukkig gingen ze er geen rare dingen van doen...Na de lunch we nog even Kyoto ingegaan. We wilden mijn ouders nog even de zaisu laten zien, die zij ons kado geven. Toen we in de Loft in Kyoto waren zagen we een 2-persoons zaisu, die ze in Osaka niet hadden. We hebben meteen maar de knoop doorgehakt en er 1 gekocht. Hij wordt volgende week thuisbezorgd. Het is deze maar dan in het bruin:

Vanochtend zijn mijn ouders weer richting Nederland vertrokken.



Volgens mij hebben ze wel een heel leuke tijd hier in Japan gehad.

Vandaag

Vandaag was mijn tweede schooldag. Gisteren ging ik voor het eerst en het was meteen een lange dag. Ik heb de ochtend en middagklas gedaan. Maar dat vond ik wel erg veel en de middagklas was erg luidruchtig met een paar Koreanen die zichzelf wel erg graag horen...

Dus vandaag alleen de ochtendklas gedaan, toch ook 4 uur dus in principe prima.

Ik zal mijn dag beschrijven: `s Ochtends gaan Ken en ik op de fiets naar het station. Daar nemen we om 8.04 de trein. Ook al is het dan spitsuur, hier zijn geen "mensen in trein duw personen" zoals die er in Tokyo schijnen te zijn. Vandaag had ik zelfs bijna vanaf het begin een zitplek. Ik mioet ongeveer 30 minuten met die trein en Ken moet na 10 minuten overstappen. Ik moet dan nog 1 keer overstappen en dan ben ik bij school.

In mijn klas zitten eigenlijk 9 mensen, maar meestal zijn er minder. Er zitten veel Koreanen op deze school. Verder zitten er twee Engelsen en een Indier in mijn klas. In de middagles zitten ook twee Chinese meisjes, dus daar heb ik gisteren lekker Chinees mee kunnen kletsen. We hebben wisselende leraren, met wisselend succes.

Ken moest vandaag tot 13.00 werken, dus na mijn les ben ik naar Umeda gegaan en hebben we samen gelunched. Daarna hebben we geshopt en leuke dingen voor ons huis gezien. We hebben nu besloten "zaisu" te kopen i.p.v. een bank. dat zijn een soort leunstoelen maar dan zonder poten, die we in de tatamikamer (die in de post "mijn adres" op de foto staat) kunnen gebruiken.

In de grote boekhandel in Umeda heb ik wat boeken gekocht, o.a. 1 over Osaka met Osakaben (het Osaka dialect) en typische dingen van Osaka. Nog ter aanvulling op mijn post over de kleding in Tokyo en Osaka:

Hmmm, de Osakajin zijn misschien de Hagenezen van Japan?

`s Avonds zijn we bij mijn schoonouders gaan eten EN ik heb gereden. De eerste keer dat ik hier auto heb gereden, maar het ging prima. Het enige was dat de richtingaanwijzer aan de andere kant zit en ik dus elke keer dat ik richting wilde aangegeven, de ruitenwisser aanzette, haha. Nou regende het wel een beetje, dus enigszins zin had het wel, maar qua richting aangeven was het niet zo praktisch natuurlijk.

Lekker gegeten en allerlei praktische spulletjes mee gekregen, o.a. een heel mooi broodmes kado gekregen. O, ja, vandaag in Umeda had ik een super lekker kussen gezien dat ik wel wilde kopen, maar het was erg duur. Bleek dat ze precies zo`n kussen hadden liggen en dat niet gebruikten! Dus die hebben we ook meegekregen.

Nu ga ik lekker in bad en dan lekker slapen op mijn nieuwe kussen!

Karate, karate en nog eens karate...

In het weekend was het zo ver, de Japanse kampioenschappen Kyokushin karate. Kyokushin is een stijl waarbij gevochten wordt zonder bescherming (behalve een tok natuurlijk), en ook zonder handschoenen. Er mag echter niet naar het hoofd gestoten worden. Trappen mag overal.

Zaterdagochtend moesten we vroeg op om om 8 uur bij de sportarena aanwezig te zijn en in de rij te staan om naar binnen te mogen.

Dejongen naast Ken is Ottie, een Zwitser die afgelopen week is komen aanwaaien om op Ken`s dojo te trainen.

Het toernooi dit weekend was de finale, waar de 100 karateka`s (en de 25 vrouwen) die zich door het hele land geplaatst hadden moesten vechten voor de eerste plaats. Het is open, dus alle gewichtsklassen bij elkaar.　Daarnaast plaatsen de beste 8 zich voor een plaats in het wereldkampioenschap in Rusland, volgend jaar.
Het was een super groot en professioneel opgezet toernooi, dat ook overal in Japan op de televisie wordt uitgezonden. Het is dus ook heel goed dat zowel de Shihan (hoofdleraar) als de Shihandai (de person in charge als de shihan er niet is) van Ken`s school zich geplaatst hadden voor deze competitie. Shihan, Sakamoto Shinji, was zelfs een van de favorieten, op de poster rechtsonder staat hij op de foto linksonder.

Zaterdag was een erg lange dag, er was een podium waar constant gevochten werd. Ken was druk met het assisteren en coachen etc van zijn Shihan en Shihandai, dus uiteindelijk had ik er wel genoeg van...ik ben gewend op een toenooi ook zelf mee te doen, te assiteren of te jureren ofzo. Maar ja...

Gelukkig kwamen beiden door de eerste drie rondes van de eerste dag en gingen door naar de finales op zondag.

Zondag moesten de 16 finalisten eerst plankjes doorslaan om de doorslag te geven als er na drie rondes nog geen winnaar was.

Dit bleek wel nodig, het was moeilijk de scheidsrechters te overtuigen, dus er was vaak gelijkstand. Shihandai verloor zijn partij, dus lag er helaas uit. Shihan won en zat dus bij de laatste 8. In de kwartfinale kwam hij echter een kyokushin coryfee tegen, waar je video`s van kon kopen in de lobby. Hoewel hij in de eerste ronde overtuigde, kreeg hij maar de helft van de scheidsen mee, en in de verlenging gingen ze voor Suzuki, zijn tegenstander.

Maar hij kreeg nog wel een mooie grote beker, en belangrijker, een ticket voor Rusland.

Wat ik wel heel cool vond was de variatie van mensen die meededen, van jong tot oud (18-45), licht tot zwaar (65-105 kilo). En dat vele deelnemers, vanaf de kwartfinales alle, allang eigen scholen hebben en gerespecteerde leraren zijn, maar toch zelf ook blijven trainen en meedoen met competities.

Nou heb ik eigenlijk wel genoeg karate gezien voor een jaar, maar over twee weken mag ik weer. Maar dan is het de beurt aan mijn schatje. Ken heeft voor het eerst in lange tijd weer een wedstrijd, dus dat wordt ook weer zeer spannend.

Tokyo

Donderdag gingen we op pad richting Tokyo (met de shinkansen, erg snel) met als hoofddoel de karate competitie in het weekend. Maar omdat Natsuko vrijdagochtend vroeg wegmoest besloten we donderdag al te gaan zodat we `s avonds haar nog konden ontmoeten.

Ken is niet erg dol op Tokyo en vooral niet op de mensen daar. Het eerste wat opviel in de metro was de kleding: iedereen draagt zwarte kleding, wat volgens Ken ook hun persoonlijkheid weerspiegelt, zwart in tegenstelling tot de kleurigheid van osaka.

In Ginza, een gebied met veel pubs en restaurants, ontmoetten we Natsuko en samen zijn we in een beroemd sushi restaurant gaan eten. Helaas zijn we vergeten foto`s te maken en de enige foto waar we met z`n drieen op staan is deze, vlak voor het slapengaan.

Vrijdag hadden we de hele dag om te sighttsee-en. Eerst zijn we naarAshihabara gegaan. Dat is het stadsdeel waar je alle electronica en games kan kopen. Dit is echt het Tokyo wat je vaak op tv ziet. Echter:　niets voor mij. Dus snel door naar het volgende doel. Ik ben alle namen alweer vergeten en mijn helpdesk is nu les aan het geven.... Het was in ieder geval een oud straatje met traditionele markt en allemaal kleine winkeltjes.

Het was wel grappig, die dag liep een lagere middelbare school daar stage, dus bij elk tentje stond zo`n klein Japannertje in schooluniform mee te schreeuwen met de marktkooplui, een erg grappig gezicht. Daarna zijn we naar Ueno park gegaan. Overigens hebben we alles deze dag lopend gedaan. Ueno park is een mooi oud park met allerlei tempels en een vijver en ook de dierentuin.

Ik vond het park wel erg cool.

Na het Ueno park gingen we naar .....mon. Echt een toeristische trekpleister, met veel souvenier winkeltjes en een mooie grote tempel.


Hierna zijn we weer teruggegaan naar Natsuko`s apartement, dat op ongeveer 45 minuten met de trein van Tokyo ligt. `s Avonds hebben we daar in een Chinees restaurant `Chinees` gegeten, maar dat kan je geloof ik toch beter in China eten...

Etenstijd

Gisteren heb ik mijn eerste echte Japanse maaltijd gekookt!

Met een beetje hulp uit de supermarkt:
En van mijn lieftallige aanstaande:

Stond er na een uur een heerlijke maaltijd op tafel!

mijn adres

Dit is mijn nieuwe adres:

Japan
567-0851
Osakafu Ibarakishi
Masago 1-8-6
Maison d`Or Room 402

Voor de karakter lezenden onder jullie:

日本
〒567-0851
大阪府茨木市 真砂１丁目８－６
メゾンドオール４０２号室

En nu ook brieven sturen, he?

Het lijkt trouwens het beste te zijn de brief te adresseren aan Ken omdat ik hier nu nog niet officieel woon. De ambassade kreeg hun brief terug met de melding dat ik daar niet woon!

Dus Yasue Ken ofwel 安江　研。

School enzo

Na de hectiek van de afgelopen dagen, was het vandaag wat rustiger. Na mijn ouders bij de shinkansen richting Okayama gedropt te hebben, zijn we even mijn school gaan uitchecken. Op deze school kun je ieder moment inspringen en zelf beslissen hoe lang je les neemt. Ik zal in ieder eerst 3 maanden les nemen, en daarna weer verder zien. De school zag er wel ok uit. Wel heel iest anders dan Shida, waar ik vorig jaar in Taiwan zat. Deze school zit op 1 verdieping in een groot gebouw. Er zijn geen aparte klaslokalen, maar een soort kamerschermen die die verschillende klassen afschermen. Er wordt lesgegeven uit hetzelfde boek als dat wat op de Universiteit leiden gebruikt wordt, dus dat is handig. Ik mag zelf beslissen waar ik inspring, waarschijnlijk ga ik gewoon een paar hoofdstukken opnieuw doen. Ze doen toch 1 hoofdstuk per dag, ter vergelijking: de eerstejaars aan de UL doen er 2 per week. In principe heb ik 4 uur per dag les, maar je mag ook de middaglessen doen als je wil, dus dan heb je 8 uur in totaal! Je kan ook de helft van de middagles doen en dan naar huis gaan. Waarschijnlijk ga ik volgende week dinsdag beginnen.
Na de school zijn we naar Umeda, het centrum van Osaka, gegaan. Daar hebben we een beetje geshopt en spelletjes gekocht voor de Nintendo DS die ik van mijn schoonvader heb gekregen.
Komend weekend gaan we naar Tokyo, de karate leraar van Ken heeft daar een belangrijke wedstrijd. We gaan donderdag al zodat ik mijn goede vriendin Natsuko kan ontmoeten. We gaan bij haar logeren, maar helaas is ze toevallig net dit weekend weg omdat haar zusje gaat trouwen.

Kyoto

Het verslag van ons feest houden jullie nog tegoed. Ik sla zondag even over en zal verslag doen van maandag. Maandag gingen we met z`n zessen naar Arashiyama in Kyoto. Dat staat bekend om het mooie landschap en de vele tempels en tuinen enzo.

Daar ben ik de eerste keer dat ik in Japan was ook heen geweest, alleen toen was het al echt herfst en waren de bomen knalrood, geel en groen. Nu was het gewoon groen,　maar ook heel mooi.

`s Middags aten we soba in een beroemd restaurant.

De vader van Ken is gek op fotagraferen en daar moet iedereen onder lijden, haha. Dus foto`s zijn er genoeg geschoten. Ik zal er wat meer op facebook zetten denk ik. Nu hier in ieder geval nog eentje van ons.

`s Avonds hebben we weer bij Ken`s ouders thuis gegeten, de moeder van ken kan superlekker koken, dus dat is altijd goed. Na het eten hebben we macha gedronken, een soort thee die op heel bijzondere manier gedronken moet worden. De ouders van Ken leerden mijn ouders hoe het moest. Ik heb er een filmpje van, maar ik geloof dat het niet gewaardeerd wordt als ik die online zet.

Vanmiddag zijn mijn ouders vertrokken om met z`n tweeen door Japan te reizen.

Eindelijk in Japan

Na meer dan een jaar plannen is het eindelijk zover, ik ben in Japan! Woensdag ben ik aangekomen en de afgelopen dagen stonden voornamelijk in het teken van het regelen van dingen voor onze "wedding announcement party", die vandaag plaats zal vinden. Mijn ouders kwamen vrijdag aan en hebben nu dus ook mijn aanstaande schoonouders ontmoet. Alles gaat goed en ik zal snel meer van me laten horen!

Deze foto heeft Ken gemaakt van zijn moeder, zusje en mij voor restaurant "Oude kaas", het enige Nederlandse restaurant in Japan. Voelde me natuurlijk meteen thuis...maarre ik heb er niet gegeten hoor. Dat bewaar ik maar voor als ik echt heimwee krijg.